Koloidy glebowe to zawieszony w układzie dyspersyjnym układ cząstek o wielkości poniżej 0,002 mm. Są najdrobniejszą frakcją cząstek. Zaliczyć można do nich uwodnione tlenki żelaza i glinu, minerały ilaste, minerały bezpostaciowe, kompleksy ilasto-humusowe oraz próchnicę. Badania naukowe prowadzone na przestrzeni ostatnich lat udowodniły, że koloidy stanowią najbardziej aktywną część gleby. Złożone z jonów o zróżnicowanym ładunku posiadają zdolność wiązania wody. Pęczniejąc lub kurcząc się regulują właściwości fizyczne podłoża, panujące w nim stosunki wodne oraz temperaturę. Zapobiegają wysychaniu gleb, które prowadzi do erozji. Tworząc gruzełkowatą strukturę gleby, stwarzają doskonałe środowisko do rozwoju roślin i warunkują odpowiednie napowietrzenie podłoża. Są ponadto uważane za stymulatory wzrostu roślin. Magazynując pierwiastki niezbędne do ich wzrostu i prawidłowej przemiany materii, uwalniają je do wody, dzięki czemu zwiększają ich dostępność dla roślin. Wpływają także na zdolności buforowe gleb, zapewniając odczyn podłoża sprzyjający szybkiemu i równomiernemu rozwojowi upraw. Koloidy glebowe pod wpływem biotycznych i abiotycznych czynników środowiska tworzą zwarte agregaty, ograniczające ich właściwości fizyczne i chemiczne. Ogromną rolę w ich rozbijaniu pełnią kwasy fulwowe, których znakomitym źródłem jest preparat próchnicowy THE TOTALHUMUS.