Próchnica glebowa jest złożoną substancją organiczną i należy regulować ją, np. przez racjonalny system uprawy roślin, ich prawidłowe zmianowanie oraz nawożenie organiczne.

Uprawa roślin okopowych, przemysłowych i zbóż działa ujemnie na bilans glebowej materii organicznej, natomiast traw i roślin motylkowych wieloletnich – dodatnio. Płodozmiany o dużym udziale roślin okopowych pozostawiają małą masę resztek pożniwnych o niskim współczynniku humifikacji, a to może prowadzić do spadku ilości próchnicy, jeżeli nie będzie się używać nawozów organicznych.

W sadach płodozmian ma jednak małe zastosowanie, a źródłem próchnicy są tam przede wszystkim materiały organiczne wprowadzane do gleby: nawozy naturalne (obornik, gnojowica), resztki pożniwne (słoma), nawozy zielone, komposty, odpady z gospodarki komunalnej oraz przemysłu (osady ściekowe, trociny). Materiały te różnią się szybkością humifikacji, czyli zdolnością do odtwarzania próchnicy. Nie bez znaczenia jest również fakt, że substancja organiczna w oborniku czy kompoście w większości ulega mineralizacji (jest szybko mineralizowana bez tworzenia żyznego humusu, w mniejszej zaś części – humifikacji, prowadzącej do powstania próchnicy), a naturalny proces humifikacji materii organicznej w glebie jest powolny i długotrwały. W takiej sytuacji warto skorzystać z gotowych nawozów organicznych nazywanych też koncentratami kwasów humusowych lub koncentratami próchnicy.

THE TOTALHUMUS oraz TOTALSOIL dzięki stworzeniu idealnych warunków dla mikroorganizmów  z grupy Bacillus umożliwia i przyśpiesza  również proces mineralizacji i humifikacji martwej materii, w tym także słomy czy resztek pożniwnych wykorzystywanych jako naturalny nawóz dla upraw.

Zalecane jest stosowanie preparatu TOTALHUMUS oraz TOTALSOIL wraz z produktem BACTERBASE, który zawiera szczepy pożytecznych mikroorganizmów właśnie z grupy Bacillus, które to odpowiadają za tempo i jakość humifikacji resztek po zbiorczych i pożniwnych i utworzenie żyznej próchnicy.

WARTO WIEDZIEĆ:

Aktywność dehydrogenaz jest wskaźnikiem aktywności biochemicznej kompostu, czyli jego zdolności do rozkładu związków organicznych zawartych w kompoście (Piotrowska-Cyplik i in. 2007). W wyniku analiz biochemicznych stwierdzono, że szczepy bakterii rizosferowych Bacillus velezensis Sp130AA oraz Bacillus amyloliquefaciens Sp130CC wytwarzają dehydrogenazy przy pH 5,0-6,0 oraz przy zawartości chlorku sodu w wysokości 1% – 8%. Wynik ten wskazuje, że oba szczepy bakterii wykazują zdolność do rozkładu związków organicznych, dzięki czemu mogą znaleźć zastosowanie do rozkładu kompostów i humifikacji resztek pożniwnych.